Beleefd zijn … iets wat vaak wordt ingezet vanuit morele overwegingen: wat hoort, en wat hoort niet. In onderstaand filmpje ziet men beleefdheid eerder als een natuurlijk gevolg van ons empathisch vermogen, vanuit inleven in de ander.
Daar word ik al blijer van. En toch … mixed feelings …
Want hoever gaan we met beleefdheid. Zo ver dat het ten koste is van mezelf? Zo ver dat ik iets zou opeten/uitdrinken wat ik absoluut niet lekker vind en misschien ook wel niet goed voor me is.
Wat is er mis met eerlijkheid en authenticiteit. En ook dat kan nog steeds met empathie …
Zoals bijvoorbeeld: “Dank je om zo veel moeite te doen, en persoonlijk vind ik het niet zo lekker. ‘t is niet echt mijn smaak …”
Ik hoor al alarmbellen afgaan bij sommige mensen: “Dat doe je toch niet … ”
Wel, wat mij betreft dus wel.
Op het eerste zicht misschien iets banaals, met grote gevolgen voor de rest van ons leven.
Ik ben heel benieuwd om te horen wat jullie ervaringen hiermee zijn!
