“Oeioei, moet ik nu altijd op mijn woorden gaan letten? Oh nee, wa gaan ze denken als ik het niet verbindend doe?” Ik krimp ineen en voel de grond onder mijn voeten wegzakken. Soms klinken mijn gedachten ook als: “En IK geef verbindende communicatie en zie mij hier nu bezig?” Het doet me denken aan deze quote: je bent niet bang van de reactie van anderen, maar je bent bang van je eigen innerlijke reactie op de reactie van anderen.
Ik word terug gekatapulteerd naar uitspraken die ik vroeger wel eens te horen kreeg: “Amai ze, ze zegt dat ze groen is en nu rijdt ze met nen auto. Of, zo’ne grote mond en nu weet ge ni wa zeggen?” Een vriendin die zei: “da’s wel een oordeel, hé Lien.” Mijn reactie was ineenkrimpen, zwijgen en verder doen, terwijl ik denk: “tja, ik doe het duidelijk niet goed. Ben ik iets waard? Ik kan het niet. Ziedewel, wat zou ik nu denken dat ik iets te zeggen heb?” Die gedachten kwamen een paar weken geleden terug, toen een collega in een belangrijke meeting zei: “Nu zijt ge wel niet verbindend bezig he”.
Mijn jakhals is heel wakker op die momenten. In de eerste plaats naar mezelf. Je leest het, zelfverwijt, onzekerheid, mezelf minder gaan vinden en me op mijn kop geven. Heel soms gaat hij ook aan het grommen naar de ander: “tja, wie dat het zegt, zelf kan je er al helemaal niets van!”
Eerst dacht ik dat ik vooral ging over met zorg het gedachtengoed willen doorgeven. Ik wou dat doen door zelf het goede voorbeeld te geven. Maar meer en meer raak ik ervan overtuigd dat ik vooral vertrouwen nodig had. Vertrouwen in mezelf dat ik echt de intentie in mij draag om op die manier in de wereld te staan. Erkenning dat het gedachtengoed van Marshall vooral gaat over verbinden met jezelf en bewust worden van onze handelingen en die van anderen. Over de andere en jezelf WILLEN zien. Soms kan ik me dan ook frustreren aan de term: verbindende COMMUNICATIE. Want dat lijkt soms over te komen, merk ik, alsof het enkel gaat over hoe je je woorden gebruikt. Terwijl waar het voor mij écht om gaat je innerlijke houding is.
Zo zei die desbetreffende collega me in eerste instantie dat zijn moeder hem een geweldige opvoeding had gegeven, maar dat zij bijna geen woorden gebruikte en het dus toch ook niet allemaal om communicatie gaat volgens hem. Wel nee, als je met communicatie enkel woorden uitspreken bedoelt, dan niet. Als je met communicatie ook de onderlinge relatie en uitwisseling bedoelt, dan wel. Na de vergadering verzoenden we in een gesprek waar ik hem zei: Je zei daarstraks over je moeder dat ze niet veel woorden gebruikte. Kan het zijn dat jouw behoefte aan erkenning, zorg en gezien zijn enorm vervuld was door jouw moeder? Maar dat zij dat niet deed met de strategie woorden? Ja, zei hij, inderdaad, inderdaad! Ik: welja, daar gaat het voor mij ook om. Willen verbinden, de intentie om de ander te willen begrijpen en zien, maar weten dat daar ook verschillende strategieën voor mogelijk zijn. Verbindende communicatie leek voor hem een nieuwe betekenis te krijgen…
Voor mij gaat het dus over bewustzijn. En door bewust te worden en je te verbinden met je behoeftes en gevoelens, kan je vervolgens ook leren om in communicatie meer verbonden te blijven met wie jij verbonden wil zijn.
Ik heb zelf dus al wel aardig wat geworsteld met de term. En ook mijn behoefte aan vrijheid kwam in het begin al gauw aankloppen. Ik wou niet bij elk woord moeten nadenken of ik het wel juist zei. Noem het bewustwording en ik heb er instant minder moeite mee. Bewust worden van onze oordelen, onze behoeften, onze aandacht… dan voel ik me ontspannen en is er ineens een pak minder weerstand. Ik wil mensen bewust maken van hun innerlijke wereld en de mogelijkheden daarvan. Ik wil vrijheid brengen in onze binnenwereld en de keuzemogelijkheid creëren tot meer verbinding met onszelf en onderling. Yes!
Ik ken het gedachtengoed van Marshall Rosenberg al jaren en had al zeker 10 jaar geleden trainer kunnen worden. Maar deze spanning en mijn eigen enorme faalangst weerhielden me tot de dag van vandaag. Nu weet ik: de waarde blijft overeind als een paal boven water, altijd en overal. Ik ga op zoek naar mijn gewonnen vertrouwen. En dat wil zeggen dat ik ook een jakhalsmodus heb, zoals ieder van ons.
Last but not least zoek ik nog naar de titel die voor mij past.
Ik ben heel benieuwd: Herken je dit? En heb jij ideetjes? Laat het me weten via lien@blabla-blabla.be of via een reactie onder deze blog.
