Lieve mama,

Wil je even wakker worden? Ik weet dat het moeilijk voor je is om je ogen open te doen – we hebben nog niet zoveel geslapen vannacht. Maar mama, ik heb je eigenlijk even nodig. Het zit namelijk zo, ik voel me wat alleen. Ik lig hier in mijn bed, en ik heb het een beetje koud.

Ik wilde eigenlijk niet huilen, dus sorry dat ik dat deed. Maar ik probeerde je aandacht al even te trekken door wat geluid te maken. Je sliep alleen best diep, en je hoorde me niet zo goed. Ik weet niet hoe ik anders je aandacht kan krijgen. Overdag zie en hoor ik dat jullie allemaal geluid maken en goed op elkaar reageren. Je praat ook zo tegen mij. En ik doe heel erg mijn best, maar ik kan dat niet. Dus huil ik, zodat je naar me luistert.

Mama, sorry dat ik huil. Zoals ik al zei: ik voel me wat alleen. Ik ben net negen maanden in je buik geweest waar ik me altijd veilig voelde. Ik vind het nogal eng, zo alleen in een groot bed. Ik mis het kloppen van je hart, het suizen van je bloed, de warmte en het eten. Ik mis het rijzen en dalen van je ademhaling, je hand die je beschermend om me heen legde toen ik in je buik zat.

Dus mama, wil je even luisteren? Ik roep je op de enige manier dat mij dat lukt. Ik voel me echt alleen. Ik heb je warmte en je rust even nodig. Ik wil zeker weten dat je er nog bent. Mag ik even bij je liggen, om even je warmte te voelen?

Even een knuffel
Mama, wat is dit fijn. Als ik voel hoe je me vasthoudt en zachtjes wiegt, als ik je ruik en voel, dan voel ik me zo veilig bij je. Ik voel je hand op mijn rug, en mijn oor ligt precies goed bij je hart. Mam, dit is voor mij thuis. Weet je nog toen we altijd samen waren? Toen voelde ik me altijd zo. Soms heb ik heimwee naar die tijd. Het was zo fijn om dichtbij je te zijn.

Ik hoor dat je zachtjes fluistert in mijn oor. “Alles is goed kleintje, alles is goed.” Je stem is zacht en zo vertrouwd. Je ruikt fijn mam. Een beetje naar mij, een beetje naar jou.

Mama, hou je me nog even vast? Ik ben echt heel erg moe. Ik ontspan in je armen – het lijkt weer even net als vroeger. Ik doe eventjes mijn ogen dicht, oké? Mag ik alsjeblieft nog even bij je liggen om te genieten van je liefde?

Mag ik nog wat drinken?
Trouwens, mama, nu we toch zo liggen… mag ik je nog wat vragen? Ik weet het, het klinkt wat beroerd omdat ik nog niet zoals jij kan praten. Dus sorry dat ik weer huil. Maar mama, mag ik nog wat drinken? Mijn keel is droog, mijn maag is leeg, en nu we hier toch zijn… mag ik dan gelijk een slokje? Je melk smaakt zo heerlijk, en het is zo warm en vertrouwd.

Dank je mam, dat doet me goed. Ik had echt heel erg dorst. Je vinger over mijn wang is trouwens zalig. En wat lach je mooi. Er is niks waar ik gelukkiger van word dan jouw lach, jouw aanwezigheid. Ik doe even mijn ogen dicht, oké? Leg me niet gelijk weg, ik vind het erg fijn om hier even weg te dommelen. Man, wat is dit goed. Mag ik hier niet een uurtje of wat liggen? We liggen toch fijn nu?

Mijn buik doet zo’n pijn
Hey, wat is dat?! Màm! Voel eens! Mam? Mijn buik doet pijn. Allemachtig, mijn buik doet pijn. Wat is er aan de hand? Help me alsjeblieft even, want ik weet niet wat er gebeurt! Ik heb nog nooit zoiets gevoeld als dit.

Dank je wel dat je mijn buikje aait. Het is al laat, iedereen slaapt. Ik ben blij dat je er voor me bent. Ik zou niet weten wat ik zonder je moest mama. Mijn buik doet al wat minder pijn, en als je me zo streelt… ik ben best moe. Misschien doe ik toch nog eventjes mijn ogen dicht, hou je me alsjeblieft nog even vast?

Mag ik nòg een knuffel?

Fieuw, mama, dit geloof je niet! Ik ben een beetje bang! Ik schrok net wakker en wist even totaal niet waar ik was. Het was helemaal donker, en weer een beetje koud. Ik weet het, je bent moe. Maar ik miste je echt, mag ik weer even bij je zijn?

Mama, ik zie dat je moe bent. Ik zie dat er tranen in je ogen staan en dat ze over je wangen lopen. Ik voel soms een traan op mijn hoofd als je me zachtjes wiegt. Het spijt me mama, maar ik voel me echt heel raar in deze wereld. Ik mis thuis, ik mis zo dichtbij je zijn.

Ik voel hoe er tranen op mijn hoofd vallen als je me zachtjes wiegt. Je zingt een liedje voor me, dat ik weer mag gaan slapen. Je veegt de tranen weg met een hand. Dat voelt goed trouwens, zou je me nog eens willen aaien?

Ik dommel weg op je borst. Je voelt zo fijn, zo zacht, zo vertrouwd. Er is nergens waar ik beter slapen kan dan hier. Mijn beentjes zijn opgetrokken, net als vroeger, toen ik nog bij je woonde. Ik hoor je hart weer kloppen, en ik beweeg mee op je ademhaling.

Straks leer ik het wel.
Mama, je bent de beste plek om te zijn. Ik ben zo blij dat ik telkens weer bij je mag komen. Ik vind het ook vervelend dat ik het niet gewoon vragen kan, maar ik ben heel blij dat je luistert als ik roep.

Straks kan ik er voor jou zijn. Of voor mijn broertjes of zusjes, of vriendjes op school. Je leert me als de beste hoe je goed voor iemand kan zorgen. Je leert me dat je luistert, zelfs als ik het niet vragen kan. Je leert me dat ik veilig ben, zelfs als ik me niet zo voel. Je leert me dat je van me houdt, zelfs als je heel erg moe bent.

En mama, ik hou van jou.